Het ongeloof bij buren Iemand vraagt me hoe dan wel, nu iedereen de hele tijd maar gaat, nu zelfs ik, terwijl – dichters zijn toch van liefde, is het niet? Nu zelfs ik met zo’n gezicht mijn boeken in de auto laad. De slechte reputatie van de wankeling, zeg ik. Men grijpt steeds naar wat wortel schiet en stevig staat. Maar noem verzekering geen zekerheid, slaap niet in vertrouwde armen als andere aanlokkelijk ontbreken. Ik heb de waterkoker meegekregen. De rode braadpan, éénpersoons. En terwijl ik pak wat liefde niet moet zijn, een raar portret, wat weet het falen nog van slagen af, wikkel ik mijn schilderijen in grijs vilten dekens. Misschien, zeg ik, moet je verlangen naar wat blijft. Maar niet om aldoor naar te kijken. Daar zorgt de kunst wel voor, koppen die ingelijst en wel de tijd doorstaan. Zoek naar wat verdampt, verpulvert. Zoek naar de aarzeling en ongemak. De raadselachtigheid. Ik zou nu graag een lelijke die mij weer aan het lachen maakt en die mij prachtig vindt. Prachtig. Uit: Ester Naomi Perquin – Meervoudig afwezig (2017). Ester Naomi Perquin (1980) was van 2011 tot 2013 Stadsdichter van Rotterdam en van 2017 tot 2019 Dichter des Vaderlands. In die periode was zij ook een avond gastspreker in het IJselkampement, waar zij vragen beantwoordde en eigen gedichten voordroeg. Bij eerste lezing van haar gedichten heb je het als lezer vaak niet makkelijk. Bij het nogmaals lezen, wordt veel duidelijker, vooral als je in een niet te hoog tempo leest. Bij hardop lezen hoor je hoe elk woord op zijn plaats staat en daardoor nadruk krijgt. Er wordt met taal “gespeeld” , soms ontstaat een neologisme (nieuw woord), b.v. “wanKeling” ; soms lijken zinnen niet af, b.v. “Ik zou nu graag een lelijke” – de nadruk valt op lelijke, omdat je verwacht: lelijke man / vrouw. Ook de wat wrange humor wordt niet geschuwd: “ik heb de waterkoker meegekregen…” December is een maand om afscheid te nemen van datgene wat voorbij is, om het jaar en al je besognes af te sluiten. Maar ook leef je toe naar een nieuw begin. Zonder de nadruk te willen leggen op deze beladen periode van het jaar, kun je bovenstaand gedicht ook lezen als een afscheid, vol verwachting naar het nieuwe in de komende periode. Eljan.
|