Inzetten voor anderen

Odd associate avond met Stichting Present

Enkele maanden geleden was tijdens een open avond van de Odd Fellows Stichting Present Apeldoorn te gast.

Stichting Present heeft als visie en missie dat ze geloven dat mensen best bereid zijn om zich in te zetten voor de ander en de samenleving. De kloof tussen die bereidheid en het daadwerkelijk in actie komen is voor veel mensen (te) groot. Er is een verbindende schakel, een brug nodig. Present wil die schakel zijn en een beweging op gang brengen waarbij steeds meer mensen het vanzelfsprekend vinden om naar elkaar om te zien.  Dat kan door mensen bij elkaar te brengen die iets te bieden hebben en mensen die daarmee geholpen kunnen zijn. Het verbinden van generaties, wijken, straten, buren, collega’s en culturen is van belang.  Stichting Present is effectief in het verbinden van informele en formele zorg, De inzet van een groep vrijwilligers versterkt de professionele hulpverlening en draagt bij aan de ontwikkeling van de hulpvrager. Daarnaast sluit de methode naadloos aan bij de moderne vrijwilliger die zich graag op projectbasis wil inzetten.

Meat en Eat
Stichting Present organiseert onder andere Meet & Eat in Apeldoorn.Gastgezinnen halen enkele bewoners op om bij hen thuis te komen eten. Een mooie manier om deze nieuwkomers welkom te heten, elkaar te leren kennen, verhalen te delen en hen op weg te helpen in een nieuw land.

Want stel je eens voor dat je na een lange en zware reis in een, voor jou, vreemd land komt. Dat je daar bent zonder familie en vrienden en je hebt geen idee óf en wanneer je hen weer gaat zien. Je spreekt de taal niet, kent de gebruiken en cultuur niet en je kent helemaal niemand..

Dennis Godschalk
Dennis Godschalk, tevens Odd Fellow lid, heeft regelmatig een gast aan tafel. Hij gaat tijdens de volgende open avond met hem vertellen over hun betekenisvolle ontmoetingen.

Iedere Nederlander heeft met verschillende culturen en cultuurverschillen te maken.  In de buurt, in de straat, in de winkel, op het schoolplein, aan de kassa, aan de balie, of bij de sportclub. Op het werk door collega’s, bij cliënten of klanten of met zakenrelaties. Of op vakantie of tijdens een zakenreis. En op het nieuws, op televisie of in de krant.

In ons land is veel, en vaak een verhitte discussie over immigratie, integratie, asielzoekers en discriminatie.

Als professional kom ik de laatste tijd steeds vaker in aanraking met vluchtelingen.

Ik krijg dan het persoonlijk verhaal geschetst. In stukjes. Het dringt binnen. Mensen krijgen een gezicht. Discussies en meningen vervagen mijn inziens in een contact van mens tot mens.

Alle vluchtelingen hebben veel nare en traumatische gebeurtenissen meegemaakt op hun reis op zoek naar vrede. Zijn verdergaand getraumatiseerd geraakt mede door nieuwe ervaringen opgedaan in ons land. (Het verblijf in een asielzoekerscentrum, de verhoren waarvoor gereisd moet worden in gesloten busjes, de langdurige onzekerheid over de verblijfstatus, het ontbreken van een woonadres in land van herkomst, nieuwe berichten over dierbaren, nieuwsberichten, de contacten met mensen van andere culturen, mediagebruik enzovoorts)).

Het roept bij mij veel vragen op.  Kan ik een kleine bijdrage leveren zodat ik verschil kan maken? Hoe onwetend ben ik? Lukt het me een brug te slaan? Kan ik cross-cultureel communiceren? Begrijp ik de ander goed genoeg?

Ik las onder andere het boekje van  Sarah Lanier, dat inmiddels in vele talen vertaald is.  Het heet  “Waarom zijn wij anders?”. Het geeft praktische inzichten om andere culturen beter te begrijpen. Verkrijgbaar bij uitgeverij Ethnos.  Sarah werd geboren in Georgia in USA en verhuisde op negenjarige leeftijd met haar familie naar het Midden-Oosten. Ze werkt inmiddels wereldwijd als consultant en docent op het gebied van cultuur, leiderschap en systeemdynamieken.

Ze stelt dat de wereld ruwweg in twee categorieën verdeeld kan worden, namelijk in de ‘warm-klimaat ‘ (relatiegerichte) culturen en de ‘koud-klimaat (taakgerichte) culturen.  Andere opvallende verschillen zijn de directe versus indirecte communicatie, individualisme versus groepsidentiteit, inclusiviteit versus privacy als ook verschillende benaderingen van gastvrijheid, culturen met hoge context versus lage context alsook verschillen in beleving van tijd en planning.

Ik kwam tot de conclusie dat het er mijns inziens om gaat dat je met open oor en oog daadwerkelijk probeert te luisteren, van verschillen probeert te leren, deze te respecteren en ervan te gaan genieten. Jezelf voortdurend de vraag te stellen: ‘ wat zijn mijn eigen culturele gewoonten? Past deze bij de cultuur waar ik mee in aanraking kom?’

Ik ga luisteren naar de verhalen van Dennis en zijn gast aan tafel en er van leren.

Joke Laarberg.